กลอนลำ พระกุมารเห็นนางปทุมมาในกลอง

กลอนลำ พระกุมารเห็นนางปทุมมาในกลอง

บัดนี้ จักกล่าวบั้นนามหน่อองค์กษัตริย์        เดินพลอยพลัดล่วงเถิงเมืองฮ้าง

เมืองบ่มีคนสร้างปะปรางค์แปนเปล่า           มีแต่ศพคาบฮ้ายตายถิ่มเกลื่อนกอง

ท้าวล่วงย้องเที่ยวท่องดูเหมิด                เห็นกองเพลหน่วยเดียวแขวนไว้

       ท้าวจั่งยอเอาค้อนเตาะกลองตุ้มตึ่ง ตุ้มตึ่ง ๆ ๆ     เสียงทึ้งทึ้ง ทึ้งทึ้ง นางน้องอยู่ใน

ว่าแม่นยักษ์ใหญ่ฮ้ายนางโกรธโกธา            ให้มึงกินกูสาส่วงเวรให้มันแล้ว

บาคราญท้าวฟังเสียงโต้ตอบ             แม่นผู้หญิงแท้แท้มาลี้อยู่กลอง

ต้านต่อน้องข่อยบ่แม่นแนวผี            หากแม่นแนวนามคนดังเดียวกับน้อง

บาคราญเว้าหลายคำต้านกล่าว         ท้าวจิ่งไขปล่องให้นางน้องออกมา

นางปทุมมาแก้วยอมือถวายบาท       เล่าเหตุให้เมืองบ้านมุ่นวาย

พระบาทท้าวสวมกอดนางแพง            ฟูมฟายไหลเนตรฮวยฮำแก้ม

คึดเถิงพงษ์พันธ์เชื้อเครือกอมุดมอด        นางนี้เป็นกำพร้าเหลือค้างผู้เดียว

พระพี่เจ้าผายโผดชีวิต                  เป็นเพื่อบุพเพเฮาฮ่วมกันปางกี้

พี่นี้เป็นกษัตริย์สร้างปัญจานคราช          บุญส่งให้มาเห็นน้องหน่อเมือง

พี่สิพานางไปครองสร้างปัญจาเมืองพี่      คันบุญมีจั่งค่อยมากอบกู้เมืองน้องให้ต่าวคืน

นางพ่องให้สะอึกสะอื้น ฮือฮือ ฮือฮือ        คนึงเถิงความหลังอันพ่อยังครองบ้าน